مکانیزم‌ها:
- Predictive Bid
(مکانیزمِ پیشنهاد دادن یا شرکت در مزایده، بر اساس نوعی پیش‌بینی و حدس!)
- Trick-Taking
(مکانیزمِ بازی شدنِ چند کارت -معمولاً نفری یک کارت- در هر دست و رسیدنِ همه‌ی کارت‌ها به بازیکنی که کارتی رو بازی کرده که طبق قوانین بازی، از بقیه سَرِه!)
.
یه بازی کارتیِ بسیار پُرهیجان که تا دلِ‌تون بخواد، می‌تونین توش ریسک کنین و بعدش بشینین دعا کنین که ریسکِ‌تون جواب بده وگرنه ممکنه همه‌ی اندوخته‌های امتیازی‌تون رو از دست بدین! یه ترکیب خیلی جالب از استراتژی و ریسک! از ادّعا و دُعا!
.
#حکمران در 10 دور (55 دست) بازی می‌شه و در هر دور، هر بازیکن به‌اندازه‌ی عدد دور بازی، کارت دریافت می‌کنه؛ در دور اوّل، نفری 1 کارت (1 دست)، در دور دوّم، نفری 2 کارت (2 دست) و همین‌طور الی‌آخر... بعدش بازیکن‌ها باید بر اَساسِ ارزش کارت‌هایی که دارن، حدس بزنن که تو اون دور از بازی، احتمالاً می‌تونن چندتا «دست» رو بِبَرن!... در پایان هر دور، امتیازات، بر مبنای دُرست یا غلط بودنِ حدس (یا ادّعای) بازیکن‌ها و چقدر دُرست یا چقدر غلط بودنِ‌شون تقسیم می‌شه -نترسین، جدول داره!!
.
یه‌سِری از کارت‌های «کارت‌های رنگی» هستن: قرمز، آبی، سبز و سیاه. در مورد دوتا کارتِ هم‌رنگ، همیشه اونی سَرِه که عددش بزرگ‌تر باشه. در مورد کارت‌های غیرهم‌رنگ، کارت «حُکم» -یعنی کارتی که «حاکم» بازی کرده- همیشه سَرِه بجُز در مقابل کارت سیاه! کارت‌های سیاه، مخصوصاً اون‌هایی که عددهای بالایی دارن، خیلی بااَرزش‌اَن!
.
یه‌سِری از کارت‌ها «کاراکتر» دارن: «حُکمران»، «بانو»، «شوالیه»، «صلح» و «جنگ/صلح». بجُز کارت صلح -که از همه‌ی کارت‌ها پایین‌تره و جون می‌ده واسه وقت‌هایی که عمداً می‌خوای ببازی- بقیه‌ی کاراکترها اصولاً از کارت‌های رنگی سَرَن! شوالیه از بانو سَره، بانو از حکمران و حکمران از شوالیه! اگرهم همه‌شون باهم بازی بشن، بانو سَر می‌شه! کارت جنگ/صلح هم که تیغ دولبه‌ست و هم می‌تونه کارت صلح باشه، هم می‌تونه شوالیه باشه! خلاصه دیگه...
.
هُشدار: دورهای آخرِ این بازی (مثلاً دورهای 8 و 9 و 10)، هیجانِ‌شون خیلی خیلی بالاست؛ اگه قلبِ‌تون ضعیفه، مراقب باشین!