نینتندو سوییچ یک کنسول قابل حمل

تا به حال اسم تی وی گیم به گوشتان خورده است؟ اگر نشنیده باشید هم اشکالی ندارد. “کالر تی وی گیم” (Color Tv Game) به‌عبارتی نخستین کنسول بازی ابداع شده در جهان است. این کنسول در سال 1977 (1356 خورشیدی) توسط یک شرکت ژاپنی به نام نینتندو ( Nintendo) روانه بازار شد. تا پیش از این نینتندو بیش‌تر در زمینه ساخت و تولید کارت‌های بازی (بازی‌های فکریِ کارت محور) فعالیت داشت اما از این سال به بعد بود که نینتندو قدمی بزرگ در راستای تحول و ورود به دنیای مدرن برداشت و کالر تی وی گیم را در مقیاس بالا تولید و به بازارها فرستاد. محصولی که در ایران با نام تی وی گیم معروف شده بود و نسبت به زمان خودش مورد استقبال خوبی نیز قرار گرفت.

رفته‌رفته، نینتندو با گسترش فعالیت‌های مربوط به بازی‌های کامپیوتری تمرکز اصلی خود را بر ساخت کنسول‌های بازی معطوف ساخت به‌طوری که تا امروز کنسول‌های متنوعی توسط این شرکت به بازار عرضه شده که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به گیم بوی (Game Boy)، ان ای اس (Nintendo NES)، سوپرنینتندو (Super Nintendo)، گیم بوی ادونس (Game Boy Advance)، نینتندو 64 (Nintendo64)، نینتندو گیم کیوب (Nintendo Game Cube)، دی اس (Nintendo DS)، وی (Wii) و سرانجام جدیدترین کنسول ارائه شده از این کمپانی مجهز به آخرین فناوری‌های روز نینتندو سوئیچ (Nintendo Switch) نام دارد که در ادامه به بررسی این پرچمدار نینتندو تا به امروز می‌پردازیم.

نینتندو سوئیچ طبق اعلام شرکت سازنده‌ی نخستین کنسول هیبریدی در جهان است که در سال 2017 ساخته و ارائه شد. منظور از هیبریدی دوکاربردی بودن آن است. بدین مفهوم که هم می‌توان به دلیل داشتن صفحه نمایش بازی به عنوان کنسول همراه (دستی) از آن استفاده کرد و هم می‌توان با اتصال آن به تلویزیون به عنوان کنسول خانگی آن را در اختیار داشت. این یکی از مزیت‌های خاص و منحصربه‌فرد این کنسول است.

نینتندو همانند یک تبلت 6.2 اینچی با رزولوشن 720 در 1280 (کیفیت HD) طراحی شده است. ابعاد طراحی این کنسول 13.9 x 239 x 101 میلی‌متر است که از یک طراحی ظریف و به اصطلاح جمع‌وجور حکایت دارد. در دو سمت کنسول دو کنترلر قرار گرفته که جوی کان (Joy Con) نام دارد. جوی کان‌ها را هم می‌توان به صورت متصل به کنسول استفاده کرد و هم می‌توان به صورت جدا شده به کار برد که در حالت جدا شده تماس با کنسول از طریق فناوری بلوتوث انجام می‌شود.

اتصال جوی کان‌ها به کنسول به صورت کشویی طراحی شده و در زمانی که جوی کان‌ها به درستی در جای خود قرار بگیرند یک صدایی شبیه به “کلیک” کاربر را از اتصال صحیح آن‌ها مطمئن می‌سازد. همین‌طور در هنگامی که نیاز به جداسازی جوی کان‌ها باشد می‌توان آن‌ها را بر روی یک grip (پایه‌ی نگهدارنده) که در پک ارائه شده‌ی کنسول قرار دارد سوار کرد تا راحت‌تر و مسلط‌تر بتوان از آن استفاده کرد.

پیش از این گفته شد که نینتندو سوئیچ یک کنسول هیبریدی (دوگانه) است. برای این منظور یک داک (Dock) همراه با کنسول ارائه شده است تا کنسول در میان این داک قرار گرفته و از طریق پورتHDMI  تعبیه شده در بدنه‌ی داک بتوان صفحه نمایش بازی را از حالت نمایش بر روی مونیتورِ کنسول به حالت نمایش بر روی صفحه‌ی تلویزیون تغییر داد که در این حالت و به شرط ساپورت کردن تلویزیون، امکان تماشای بازی با کیفیت 1080 (Full HD) را به کاربر خواهد داد.

از ورودی‌های کنسول نینتندو Switch می‌توان به یک ورودی USB از نوع تایپ C برای شارژکردن دستگاه، یک ورودی HDMI و همچنین 3 عدد ورودی USB 3 اشاره کرد که دو تا از آن‌ها در جوانب دستگاه و یکی در پشت آن قرار دارد.

شارژ این دستگاه از طریق داک انجام می‌گیرد. بر روی داک یک اتصال USB-C وجود دارد که برای شارژ کنسول از آن استفاده می‌شود. یک باتری 4300 میلی‌آمپری وظیفه‌ی تامین انرژی سوئیچ را برعهده دارد. عمر یک سیکل کامل شارژ کنسول بین 3 تا 6 ساعت است که این کاملاً بستگی مستقیم به سطح سنگینی بازی انتخابی، میزان روشنایی انتخابی برای صفحه در حین بازی (Brightness)و همین‌طور روشن یا خاموش بودن وای فای خواهد داشت.

همین‌طور هرکدام از جوی کان‌ها دارای یک عدد باتری 525 میلی‌آمپری هستند که البته این باتری‌ها غیرقابل تعویض‌اند. زمان لازم برای شارژ هرکدام از جوی کان‌ها حدود 3.5 ساعت است و بعد از شارژ کامل می‌توان تا 20 ساعت از آن‌ها استفاده کرد.

این مجموعه با تمام متعلقات خود جمعاً دارای وزن 398 گرم است. وزن کنسول 294 گرم و وزن هرکدام از جوی کان‌ها حدود 52 گرم است. سبکی قابل‌توجه اجزای این کنسول ویژگی خاصی است که لذت بازی در حالت پُرتابل را برای گیمرها دوچندان می‌کند.

همچنین علاوه‌بر جوی کان‌ها شرکت نینتندو در پکیج این محصول خود دو عدد دستبند (Joy con strapes) قرار داده تا در کنار جوی کان‌ها مکمل خوبی در بازی‌های حرکتی را ترتیب داده باشد.

در قسمت طراحی پردازشگر اما نینتندو از پردازنده‌ی ” اِن ویدیا تگرا ” (nVidia Tegra) برای نسخه‌ی سوییچ خود استفاده کرده است. ظرفیت RAM این دستگاه 32 گیگابایت بوده که در کنار  آن البته امکان پشتیبانی از مایکرو اس‌دی تا ظرفیت ۲ ترابایت را نیز داراست.

بر روی هرکدام از کنترلرهای کنسول نینتندو سوییچ که با نام جوی‌ کان شناخته می‌شوند، مجموعه‌ی قابل‌‌توجهی از فناوری‌های مختلف را درخود جمع کرده‌اند. هر کنترلر دارای یک استیک آنالوگ و چهار دکمه به علاوه‌ی یک شتاب‌سنج، گردش‌نما (ژیروسکوپ) و البته دارای       HD Rumble است که می‌تواند ویبره را به اشکال گوناگون به سطح دست گیمر منتقل کند تا حس در میدان بازی بودن را بیش از پیش در خود لمس کند.

اما از معایب این کنسول می‌توان به این اشاره کرد که کنسول نینتندو سوییچ ازنظر قدرت گرافیکی با پلتفرم‌های رقیب خود یعنی پلی‌ استیشن 4 و ایکس باکس وان برابری نمی‌کند. اگرچه بازی‌هایی مشابه این پلتفرم‌ها سازگار با نینتندو سوییچ طراحی و عرضه شده تا این نقصان کمتر مشهود باشد.

پایه‌ی‌ نگه‌دارنده‌ی کنسول سوییچ نیز شاید یکی دیگر از نقاط ضعف آن محسوب شود چرا که بسیار سست و ضعیف طراحی شده و زاویه‌ی دید صفحه نمایش کنسول نیز وقتی که از آن استفاده می‌شود تقریباً ثابت است و این برای گیمرها چندان خوشایند نیست که در حین انجام بازی خیلی قدرت و اجازه‌ی تحرک و جابجایی نداشته باشند؛ مخصوصاً در مورد بازی‌های هیجانی و اکشن این موضوع شاید آزاردهنده نیز باشد. البته این ضعف در حالت نمایش بازی از تلویزیون مرتفع می‌شود اما در حالت پرتابل به هر حال این ایراد تا حدودی قابل‌تحمل است.

در طراحی فُرم جوی کان‌ها اگر نگوییم جسارت صورت گرفته باید گفت نینتندو ریسک بالایی را پذیرفته و تن به این طراحی نوآورانه داده است. شکل ساده و نه‌چندان ارگونومیک جوی کان‌ها شاید در بدو امر گیمرها را تا حدودی نسبت به خوش‌دست‌بودن آن ها دلسرد کند اما خلاقیت نینتندو در ارائه‌ی یک گریپ به همراه کنسول این دو جوی کان را به شکلی کنار هم جفت می‌کند که به نظر یک جوی استیک با همان طراحی کلاسیک و آشنا را در ذهن ترسیم می‌کند.

در نهایت، نینتندو سوییچ یک پکیج نسبتاً تمام عیار در مقیاس کنسول‌های امروزی است که می‌شود آن را آمیزه‌ای از تبلت و کنسول بازی کلاسیک، یک جفت دسته‌ی بازی به همراه سنسورهای حرکتی دانست. یک کنسول که در عین وجود برخی نقاط ضعف اما به لحاظ خلاقیت به کارگرفته‌شده در طراحی آن شبیه هیچ کنسولی نیست. اگر دنبال یک کنسول دوگانه هستیم که هم بتوان در منزل و هم در راه و سفر از آن لذت برد، نینتندو سوییچ تنها گزینه‌ی ممکن است.