بازی های مستقل؛ دنیایی آزادانه تر، خلاقانه تر و تجربه گرایانه تر…

اگر جزو طرفداران بازی های ویدئویی باشین، بی شک تا حالا اسم Indie Game ها یا بازی های مستقل به گوشتون خورده. اول بزارین در مورد خود کلمه ی Indie Game با هم صحبت کنیم؛ کلمه Indie Game در اصل از کلمه ی Independent Video Game اومده و به دسته ای از بازی ها گفته میشه که توسط فرد یا تیم های کوچکتری در مقایسه با شرکت های بزرگ بازی سازی، توسعه داده میشن. ویژگی اصلی و مهم تر این تیم ها در کنار مقیاس کوچکترشون، اینه که حامیان مالی و فنی بزرگی در مقیاس شرکت های مطرح بازی سازی ندارن!

مسئله دیگه ای که در مورد این تیم ها وجود داره و ماجرا رو خیلی جذاب تر میکنه اینه که در کنار اینکه حامیان مالی بزرگی ندارن، در ایده پردازی و طراحی بازی ها،آزادی بیشتری دارن و قرار نیست در چارچوب سرمایه گذاران بزرگ قدم بردارن. این مسئله باعث میشه که این تیم ها خلاقیت بیشتری رو در طراحی بازی ها داشته باشن و بدون ترس از موفق نبودن ایدشون بازی طراحی بکنن. به همین علته که معمولا این نوع از بازی ها خیلی تجربه گرا تر هستن و تجربه های منحصر به فردی رو برای مخاطباشون رقم میزنن. فروش این عنوان بازی ها، معمولا در مارکت های دیجیتال اتفاق میوفته و از سیستم های روتینی که شرکت های بزرگ بازی سازی استفاده میکنن به فروش نمیرسه؛ چراکه از سمت ناشران مطرح صنعت بازی های ویدئویی حمایت نمیشن.

این دسته از بازی ها علاوه بر اینکه از لحاظ ایده خلاقانه هستن، معمولا گرافیک های خلاقانه و منحصر به فردی رو دارن. ایده های این بازی ها ممکنه هر چیزی باشن و از چهارچوب مشخصی تبعیت نمیکنن. گاهی اوقات از فضای ذهنی طراح اون بازی میان و شما رو با ذهن و تفکرات شخصی طراح بازی درگیر میکنن.

شروع جریان بازی های مستقل مثل برنامه نویس های آماتور به زمانی بر میگرده که کامپیوتر های شخصی و زبان BASIC به وجود اومد. برنامه نویسانی که به Bedroom Coders معروف شدن -به طور ویژه در انگلستان-  در قالب پروژه های فردی بازی میساختن و با سیستم های سفارشات پستی (Mail order) در اون دوران بازی هاشون رو به فروش میرسوندن.  البته با اومدن اینترنت شیوه ی فروش تغییر کرد و از نرم افزار های اشتراک گذاری استفاده میشد. در اون دوره به علت هزینه ی زیادی که توسعه ی بازی های کامپیوتری همراه داشتن، علاقه به ساخت بازی های کامپیوتری کاهش پیدا کرد.

در سال های ابتدایی 2000، با نگاه  به فاکتور های مختلفی که توسعه بازی های کامپیوتری داشتن از قبیل: مسائل فنی، اقتصادی و اجتماعی، این مسئله رو نشون داد که توسعه بازی های مستقل در کنار اینکه بسیار هزینه ی کمتری رو همراه دارن، مخاطب های بیشتری رو هم جذب میکنن و گیم پلی های جدیدتری رو نسبت به بازی های سنتی و مطرح اون زمان ارائه میدن. چندین عنوان بازی های مستقلی که در اون دوران به موفقیت رسیده بودن، توجه بسیاری رو به این عرصه جلب کردن!

در ادامه، پتانسیل های جدیدی در این صنعت به وجود اومد از قبیل: بازار های دیجیتال جدید، صندوق های سرمایه گذاری و ساز و کار های سرمایه گذاری جدید که روی بازی های مستقل سرمایه گذاری میکردن و باعث شدن تیم های بازی سازی مستقل جون تازه ای بگیرن. همچنین نرم افزارهای بازی سازی ارزان قیمت و Open Source این امکان رو برای این تیم های کوچک به وجود آوردن که بتونن بازی هاشون رو روی پلتفرم های مختلف بازی های ویدئویی ارائه بدن. ناشرانی برای بازی های مستقل به وجود اومدن که محدودیت های ناشران مطرح صنعت بازی های ویدئویی را اعمال نمیکردن و آزادی حرکت و خلاقیت بیشتری رو به بازی سازان مستقل میدادن. در ادامه جریان بازی های مستقل در کنار صنعت ویدئو گیم به رسمیت شناخته شد و در جشنواره ها و جوایز این صنعت سهیم شد.

در حدود سال 2015 میلادی بود که افزایش روز افزون بازی های مستقل و در نتیجه اشباع شدن بازار، دغدغه ای مبنی بر سود ده نبودن بازی های مستقل را در ذهن دست اندر کاران این صنعت به وجود آورد. با اینکه بازار بازی های مستقل از بین نرفت ولی کماکان این دغدغه در این صنعت باقیست. چند نمونه از بازی های مستقلی که به موفقیت رسیدند در لیست پایین نام برده شده اند:

• Super Meat Boy
• Fez
• Braid
• Minecraft
• Shovel Knight
• Undertale
• Cuphead

در راستای همین جریان، فیلمی مستند در سال 2012 میلادی با نام «Indie Game: The Movie» به کارگردانی James Swirsky و Lisanne Pajot ساخته و منتشر شد. این فیلم با موضوعیت بازی ها و بازی سازان مستقل، شما رو در جریان زندگی و کار چند تن از این بازی سازان قرار میدهد. بازی سازانی که طراح عناوین موفقی مثل Super Meat Boy، Braid و Fez هستند. اگر علاقه مند به این دسته از بازی های ویدئویی هستید، فرصت دیدن این فیلم رو از دست ندید. در این فیلم متوجه میشوید که بازی Braid چگونه به تنهایی توسط Jonathan Blow ساخته شد یا چگونه توسط تیمی دو نفره بازی موفقی مثل Super Meat Boy تولید و عرضه شد.

در نگاهی کلی، تیم های بازی سازی مستقل به علت نداشتن بسیاری از محدودیت ها و خط و ربط نگرفتن از شرکت های بزرگ بازی سازی و سرمایه گذارانشون، آزادی بسیار بیشتری در زمینه طراحی بازی ها دارند و میتوانند با نگرانی کمتر از شکست پروژه، ریسک کنند و خلاقیت بیشتری را به کار برند. به همین علت معمولا در بازی های مستقل، شما با آثاری شخصی تر، خلاقانه تر و تجربه گرایانه تر روبرو هستید.